این فیلم تا امروز حدود 2میلیارد و 400میلیون تومان فروخته و تا پایان اکرانش رسیدن به رقم 3میلیارد هم دور از دسترس نیست. حالا پرفروش‌ترین فیلم سینما در تهران یک کمدی شهری استاندارد است.
در روزهایی که «ورود آقایان ممنوع» خوب می‌فروشد، فیلمی هم به نام «ورود زنده‌ها ممنوع» روی پرده آمد که البته جز شباهت در نام، ربطی به فیلم رامبد جوان ندارد. در یک سینمای تهران که «اتفاقا» صاحب آن پخش‌کننده «ورود زنده‌ها ممنوع» است، کار به جایی رسیده که با تبلیغ ورود آقایان... مردم به تماشای ورود زنده‌ها... می‌نشینند؛ از آن اتفاق‌هایی که فقط در سینمای ایران ممکن است رخ دهد.
مدیرعامل پیشین خانه سینما که تا همین چند روز پیش خط و نشان برای جامعه اصناف سینمایی کشور می‌کشید یک گام به پس برداشت و بخشی از صحبت‌های تندش را پس گرفت. سیدضیاءهاشمی گفت که حرف‌هایش درباره پولشویی خانه سینما ناصواب بوده و البته در ادامه اتحادیه تشکل متبوعش را به شیشه تشبیه کرد که تا نشکسته است زلال است و اگر بشکند تیز می‌برد. جمال شورجه در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها از اینکه چرا امثال ناصر تقوایی و داریوش مهرجویی در خدمت اهداف نظام فیلم نمی‌سازند، ابراز گلایه کرده و در این رابطه مدیران فرهنگی را مقصر دانسته است. شورجه گفته که فیلم فاخر را باید فیلمساز توانمند و این کاره بسازد. کارگردان «33روز» حرف درستی زده که قبلا هم بارها گفته شده ولی شنیده شدنش از زبان جمال شورجه در نوع خود جالب توجه است.
«جدایی نادر از سیمین» پس از سال‌ها سنت اکران دوم سینماها را زنده کرده‌است. این ساخته اصغر فرهادی چند ماه پس از پایان اکرانش، مجددا در 2سینما و به صورت تک سئانس اکران شده و فروشش هم تقریبا به اندازه ظرفیت صندلی‌هایش بوده؛ چیزی بالای 90درصد که برای اکران دوم یک فیلم جالب توجه است. سال‌هاست ورود زودهنگام فیلم‌ها به شبکه نمایش خانگی جایی برای اکران‌های دوم و سوم باقی نگذاشته. خوشبختانه سازندگان «جدایی...» فعلا دغدغه بیرون دادن دی‌وی‌دی فیلم‌شان را ندارند و کسانی که فیلم را دوست دارند، باز هم می‌توانند آن را بر پرده بزرگ سینما تماشا کنند.
در روزهای بلند ماه رمضان امسال طبیعی است کمتر کسی حال‌وحوصله سینما رفتن را داشته باشد. همیشه، بخش عمده فروش فیلم‌ها در این ایام مربوط به ساعات پس از افطار است. اکران شبانه فیلم‌ها هم دقیقا به همین دلیل راه افتاد. این طرح سال 88 که اوج سینما نرفتن مردم بود، آنقدر خوب جواب داد که سال گذشته و امسال هم دنبال شد. امسال اما فیلم‌هایی که در قالب طرح اکران ویژه رمضان به نمایش درآمده‌اند، شروع خوبی نداشته‌اند. «یوسف پیامبر» در روز اول اکرانش فقط 9تماشاگر داشته که البته این آمار از سوی پخش‌کننده‌اش تأیید نشده ولی اوضاع نباید خیلی با اخبار غیررسمی تفاوت داشته باشد؛ اینکه چرا فیلم‌های امسال طرح اکران ویژه رمضان نمی‌فروشند، جای بررسی دقیق دارد.
رشد فاصله طبقاتی را یکی از موانع توسعه دانسته‌اند. این فاصله طبقاتی که جامعه را به 2طیف ثروتمند و فقیر تقسیم می‌کند و طبقه متوسط را از بین می‌برد، حالا به نوعی در سینمای ایران در حال رخ دادن است. به این معنا که از بیش از 20 فیلم اکران شده از ابتدای سال90، 3 فیلم بالای 2میلیارد‌تومان در تهران فروخته‌اند، یک فیلم بالای نیم‌میلیارد و 16فیلم دیگر فروششان زیر 350میلیون تومان بوده است. جالب است که دیگر در سینمای ایران، فروش متوسط نداریم؛ فیلم‌ها یا میلیاردی می‌فروشند یا با سر به زمین می‌خورند. بخش خصوصی روز به‌روز تحلیل می‌رود و برای رها کردن خود از وضعیتی که دچارش شده راهی جز ساختن فیلم‌های ارزان‌تر نمی‌یابد.
